ჩემი ბლოგის ავტორს ვემსგავსები...
მგონია, რომ გამოვიგონე და მას ვბაძავ, არადა სულ ასეთი ვარ.
მხიარული, უზრუნველი, პერიოდულად დეპრესიული.
განცდები და შეგრძნებები, მკაფიო და ერთმანეთიგან განსხვავებული. ფიქრები, ბევრისგან განსხვავებული. ზოგჯერ მგონია რომ ორი ადამიანი ცხოვრობს ჩემში. მხოლოდ მე კი არა, გარშემომყოფებიც ორ ადამიანს ხედავენ. ერთი მე, საკმაოდ ჭკვიანი წინდახედული, ბევრისთვის სამაგალითო და წესიერებით გამორჩეული.
მეორე მე, ფიქრებში არეული, უხამსი ფიქრებით და კიდევ უარესი ქცევით გაჯერებული.
წესიერების პლედში გახვეული სიძვის ქანდაკებას გავს ჩემი ორი მეს ერთად ცხოვრება. ორივე ერთნაირად ემოციურია, სხვადასხვა ემოიები ჭირთ.
ერთი მოსიყარულე და გაგიჟებამდე ტკბილია.
მეორე, მრისხანე და გაბოროტებული. ანთებული თვალებით, ზოგჯერ სიყვარულის ვნებით ანაპერწკლებული, ზოგჯერ სიძულვილის მრისხანებით აცრემლებული.
იმდენად ვოცდები საკუთარი არსებით, ხშირად გული მწყდება რომ ეს ორივე მე ვარ და არ მაქვს ჩემი თავის თავიდან გაცნობის საშუალება.
