Pages

Friday, June 22, 2012

27-ში, 17-ად ვგრძნობ თავს...


თინეიჯერივით არეული ვარ. ქაოსი მაცვია. თმები და ფიქრები, ერთნაირად აწეწილი და გახუნებუული მაქვს, ჯინსები არ მაცვია, მაგრამ შეგრძნება მაქვს, რომ დახეული და ჭუჭყიანი, ბოლოებშემოცვეთილი შარვლით დავფლატუნებ.
ორი ზომით დიდ ტანსაცმელში კომფორტულად ჩაყუდებული, ტანზე ვიკრავ გადახუნებულ ჟაკეტს.
გაზაფხულის სუსხი აკლია ჩემს განწყობას, ან შემოდგომის არეულობა როგორც ყოველთვის არის ხოლმე.
ერთ დღეს სიცარიე მთრგუნავს, მაკანკალებს მარტოობა.
მეორე დღეს ამ სიცარიელეს პეპლების ფრთხიალით ვავსებ, მერე სრული ნიჰილიზმი... დრეს კაკაშკის ფერი მოსასხამით მზად ვარ ”ჩავუსვარო” ყველას სადაც მივალ...
აი ხვალ რა იქნება, არავინ იცის!!! 

2 comments:

  1. ეს ცხოვრების ახალ ეტაპზე გადასვლის ნიშანი უფროა– ვიდრე დეპრესია. ღირებულებების, წარსულის, განვლილის გადაფასებებს ახდენ. ხო და გილოცავ ნათ!!! ახალი, საინტერესო და ძალიან ლამაზი ცხოვრების ეტაპის დასაწყისს გილოცავ! ძალიან მიყვარხარ! :*

    ReplyDelete
  2. დიდი მადლობა, რეზ.
    შენ ერთადერთი ხარ მგონი, ვისაც შეუძლია ამ არეულ ფრაზებში ის ნახოს რასაც მე ვგულისხმობ ხოლმე.
    ზოგჯერ ისეთს იპოვი, რასაც ვერ ვფიქრობდი წერის დროს და ჩემი შინაგანი ჭეშმარირებაა...

    ReplyDelete