ჩემთან ქაოსია.
დიდი სიყვარულია.
კიდვ აგრესული ვნებები და ბევრი არეული ემოციაა.
თბილა, ჩემს ვერდით თბილა!
შენთან, რა ხდება ისეთი, რომ ამ ჩემს არეულობაში ადგილს ვერ პოულობ?
მოდი და გათბი!
დატკბი და გაიღვიძე ჩემი მეოციური დილით.
არც შენ და მითუმეტეს, არც მათ იცოდნენ, რა ხდება ჩემს _ ჩემში.
რამდენად შეიძება შეგვევსო მე და შენ ერთმანეთი.
მეც არ ვიცი ალბათ, მაგრამ ზუსტად ვიცი, რომ, მე მთელი არსებით შემიძია მიყვარდეს და ვაღმერთებდე მას, ვინც ჩემია! მე ჩემი ყველა ნივთი მიყვარს, შენც ჩემი ხარ, თუ ჩემი ხარ!
მე არ ვიცი რომელ თქვენგანს ვწერ ამ სიტყვებს...
გესალმები თუ გემშვიდობები, არც ეგ ვიცი.
მე ის ვიცი, რომ შენთან დიალოგი მომენატრა!
დამიჯერე, არასდროს არ ღირს დიალოგი წარსულთან. ეს მიცვალებულებთან საუბარს, უსარგებლო მონოლოგს და ტკივილის გარვიძებას ნიშნავს. არ ძველის მონატრება არ შეიძლება არასდროს. ცხოვრება გრძელდება და ვინც გიმსახურებს კეთილი ინებოს და ისე გამოგყვეს მომავალში რომ მუდამ ბედნიერად გრძნობდეთ ერთად თავს. ადამიანი ბედნიერებისთვის იბადება მხოლოდ. მიეცი თავს უფლება ბედნიერი იყო . დაუტოვე წარსულს უფლება ისიც ბედნიერი იყოს თავის შეკოწიწებულ მომავალთან. მიყვარხარ! :*
ReplyDeleteჩემო_ჩემო!!! ეს დიალოგი ერთდროულად არსულთან იყო, და თითქოს მომავალთანაც. ამით წარსულს ვაცილებდი და ვუთითებდი რომ დამთავრდა და ვესალმები და ვეპატიჟები მომავალს... რაცშეეხება წარსულს, აუცილებლად აქვთ ბედნიერების უფლება მათივე შეკოწიწებულ მომავალთან. ;) ისი ავტორები თუ არა, თანამონაწილენი არიან ჩემი ბედნიერი წამების და აუცილებლად იმსახურებენ მომავალ ბედნიერებას!
ReplyDelete